چاره ی پسر کوچک

پسر کوچک با خشم و پی ریختگی کنار پسربچه ی کوچکتر از خودش آمد و گفت: 

باید از جهان بزرگ ترا دور شیم . اونا بسی کثیف و ناپاکن . 

پسربچه به پسر نگریست با مهربانی و گفت: 

می دونم کیا رو می گی . منم از دستشون پی ریخته می شم ولی کاری از دستم برنمی آد مگر این که بهشون رو نکنم . 

پسر کوچک باورمند با پی ریختگی گفت زمانی که دست هایش را مشت کرده بود که 

ولی یکی باید بهشون یه گوشمالی درستی بده . اینا از مهر و مردمی بویی نبردن . تنها برای خواسته هاشون همه رو می خوان نابود کنن . همه رو آزار بدن . 

پسر بچه با آرامی اندیشناکی گفت:

ولی کاری از دست ما برنمی آد . تازه بخوای گوشمالی شون بدی ، خودشون می شن یه پا آموزگار زمونی که خودشون از این بدترو انجام می دن . 

پسر کوچک باز لب گشود و گفت: 

جلوشون واسیم بهتره . بهشون گوش ندیم و خاموش باشیم گمون می کنن کودنیم و هیچی دریافت نداریم . برای رسیدن به خواسته هاشون هر کاری می کنن .