فکاهی

مردی اندکی یارانه دید، به جیب گذاشت و زود دوید، بر دری نشست در راهی، که ازآن می گذشت ملایی، ملای پرفریب و حیلت ساز، رفت پیش مرد و کرد آواز،

وااای نمازهایت که نخونده ای،

 روزه هایت رانگرفته ای!

گر گذاری یارانه ات به زمین، میفرستم تو را به بهشت برین، مرد تا یارانه را زمین بنمود، شیخ جست و یارانه اش بربود